کشف مکانیسم  تأثیر متفورمین بر شکل شایعی از سرطان پانکراس

 15 ژانویه 2016- محققان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) از مکانیزم تأثیر داروی متفورمین درمهار پیشرفت سرطان پانکراس پرده  برداشتند. محققان در گزارش خود درمجله ی PLOS Oneاعلام  کردند که متفورمین با کاهش التهاب و ویژگی های فیبروزی شایع ترین نوع سرطان پانکراس از پیشرفت آن جلوگیری می کند. یافته های محققان در مدلهای سلولی و حیوانی و در نمونه های گرفته شده از تومورهای انسان نشان داد که این تأثیرات مفید  در بیماران  چاق یا دارای اضافه وزن مشاهده می شود.

پرفسور Dai Fukumuraاز آزمایشگاه استیل در زیست شناسی تومور در بخش رادیوتراپی سرطان  بیمارستان MGHمی گوید: ما دریافتیم که متفورمین، دسموپلاژیا یا تجمع بافت همبند متراکم و سلولهای ایمنی مرتبط با تومور که از مشصات این نوع سرطان پانکراس می باشند را کاهش می دهد، این کار ازطریق مهار فعالیت سلولهای ستاره در پانکراس( PSCs که در تولید ماتریکس خارج سلولی نقش دارند) همراه با برنامه ریزی مجدد سلولهای ایمنی برای کاهش  التهاب، صورت می گیرد.

سلولهای  ستاره  در پانکراس یا PSCsها سلولهای شبه میوفیبروبلاستی هستند که بین  فنوتیپ های فعال و غیر فعال  سوئیچ می کنند. این سلولها  درناحیه ی برون ریز پانکراس قرار دارند  وهنگامیکه  فعال می شوند به ناحیه ی آسیب دیده مهاجرت کرده و در فعالیت ترمیم بافت شرکت می کنند، این سلولها درپاتوزنز پانکراتیت و سرطان  پانکراس نقش دارند.

پرفسور Fukumuraمی افزاید: ما همچنین دریافتیم این تأثیرات تنها در تومورهای افراد دارای اضافه وزن  یا چاق که بنظر می رسد دارای  تومورهایی با افزایش فیبروز هستند، مشاهده می شود.

 این مطالعه بروی آدنوکارسینوم داکتال پانکراس تمرکز بود که  شایع ترین  شکل  سرطان  پانکراس  است وعلت مرگ سالانه نزدیک به 40 هزار فرد سرطانی  در آمریکا می شود.

نیمی از افرادی که به این نوع از سرطان  پانکراس مبتلا می باشند، دارای اضافه وزن بوده یا چاق هستند  و تا 80 درصد از این  افراد به دیابت نوع 2 یا مقاومت به انسولین مبتلا می باشند. تحقیقات نشان داده است خطر ابتلا به سرطان پانکراس در افراد دیابتی  که از داروی  متفورمین  استفاده می کنند، کاهش می یابد و خطر مرگ در بیمارانی  که به این  نوع سرطان مبتلا هستند با مصرف داروی متفورمین کاهش می یابد، اما قبل از انجام این تحقیق مکانیسم اثر متفورمین در مقابله با سرطان پانکراس مشخص نبود و هیچ بیومارکری برای پاسخ به متفورمین  گزارش نشده بود.

محققان برای اولین بار دریافتند که غلظت هیالورونان  که یکی از اجزاء ماتریکس خارج سلولی است در افراد  چاق مبتلا به این نوع تومور که متفورمین را برای درمان  دیابت مصرف می کردند، نسبت به  کسانی که  از این  دارو استفاده نمی کردند، 30 درصد کمتر است.

 درمدل حیوان چاق مبتلا به سرطان پانکراس که تحت درمان با متفورمین بود، بیان هیالورونان  و کلاژن- 1 هر دو کاهش یافته بود و سلولهای  ستاره  در پانکراس  فعالیت کمتری داشتند. مطالعه بر روی سلولها درمحیط کشت، مسیر پیام رسانی کاهش تولید هیالورونان و کلاژن-1 در حضورمتفورمین  را مشخص کرد و همچنین نشان داد که از تعداد ماکروفاژهای مرتبط با تومور که محیط التهابی را تشدید  می کنند در حضور متفورمین کاسته شده است.

در موشهای مدل چاق، محققان دریافتند که درمان با متفورمین میزان ماکروفاژهای مرتبط  با تومور را به میزان 60 درصد کاهش داده و بیان ژنهایی که در تغییر مدل ماتریکس خارج سلولی بافت تومور نقش دارند، را کاهش می دهد. در تومورهای حیوانات تحت درمان با متفورمین همچنین تغییرات مرتبط با  متاستاز درخصوصیات سلولها  که تغییر از حالت اپی تلیال  به مزانیشمی (EMT) نامیده می شود،  کاهش می یابد و درکل متاستاز محدود  می شود.

بنظر می رسد  تأثیرات متفورمین بر تومور از اثرات دارویی آن بر مسیرهای متابولیکی دخیل در متابولیسم  قند و وزن  بدن مستقل باشد.

یکی از نویسندگان این تحقیق پرفسور Rakesh K. Jainمدیر آزمایشگاه steeleمی گوید: نزدیک به 200 آزمایش بالینی درحال حاضر بروی  تأثیر متفورمین بروی  تومورهای  بیماران دیابتی  و غیر دیابتی درحال انجام است، درک مکانیسم  تأثیرات متفورمین بروی سرطان  پانکراس و سایر سرطانها می تواند به شناسایی بیومارکرهایی– نظیر وزن بدن بیمار و افزایش فیبروز تومور- برای شناسایی بیمارانی که متفورمین برای آنها  بیشترین فواید را دارد، کمک کند.

منبع:

 www.medicalnewstoday.com/releases/305166.php